Ας σκεφτούμε όσους ανθρώπους συναντήσαμε σήμερα. Ας σκεφτούμε τα όσα τους είπαμε ή θα θέλαμε να τους πούμε, τα όσα σκεφτήκαμε για αυτούς, τα όσα νιώσαμε για αυτούς και τα όσα κάναμε ή δεν κάναμε για/σε αυτούς σε αυτή τη «συνάντηση».
Και τώρα μαθαίνουμε ότι σήμερα, ήταν η τελευταία μέρα που τους είδαμε.
Αύριο θα τους αναζητήσουμε, όμως δεν θα είναι εκεί. Θα έχουν «φύγει». Γιατί η ζωή έτσι είναι, απρόβλεπτη.
Ας συλλογιστούμε λοιπόν κάποια πράγματα.
Ήταν η τελευταία μας συνάντηση, σκέψη, πράξη, τα τελευταία μας λόγια, ειλικρινά και γεμάτα Αγάπη; Αδράξαμε τη σημερινή ευκαιρία για να τακτοποιήσουμε τις όποιες νοητικο-συναισθηματικές εκκρεμότητές μας μαζί τους και να απελευθερωθούμε καρμικά και οι δύο;
Ήμασταν ειλικρινείς μαζί τους; Τους είπαμε αυτά που πραγματικά θέλατε να τους πούμε; Αυτά που πραγματικά αισθανόμασταν μέσα μας για αυτούς; Και αυτό δεν περιλαμβάνει μόνο τα «καλά», αλλά και τα «κακά». Εκφράσαμε την Αγάπη μας ή τη δυσφορία μας; Ή περιμέναμε το αύριο και το κάθε αύριο;
Ζήσαμε τις σημερινές στιγμές μαζί τους στο 100% ή κάτι μας «κρατούσε»;
Και τώρα;
Και τώρα μαθαίνουμε ένα δεύτερο καλό νέο:
Δεν έφυγαν, αύριο θα τους ξαναδούμε!
Γιατί όμως να περιμένουμε αυτό το αβέβαιο αύριο, προκειμένου να εκφράσουμε τα όσα υπάρχουν μέσα μας; Προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε τις εκκρεμότητές μας; Προκειμένου να ζούμε με Ειλικρίνεια, με Αγάπη, με ένα καθαρό Πνεύμα, μία καθαρή Συνείδηση; Ας θυμόμαστε, ΤΩΡΑ είναι η στιγμή για όλα αυτά!
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Ας Μοιραστούμε την Απόσταση