Μάτιασμα και κακό μάτι.

2 έννοιες τις οποίες όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά, ειδικά όσοι βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο του πλανήτη Γη που το ονομάζουμε Ελλάδα.

Ξαφνικά, ενώ προηγουμένως ήμασταν καλά, αρχίζουμε και νιώθουμε μια δυσφορία. Ο νους μας θολώνει, ενδέχεται να νιώθουμε μια μικρή ζάλη, μια ναυτία και να έχουμε εμφανίσει και διάφορα άλλα παρόμοια συμπτώματα.

Από τα πρώτα πράγματα που θα σκεφτεί κάποιος ή που θα μας πει κάποιος, όταν περιγράψουμε το πως νιώθουμε, είναι "μάλλον είσαι ματιασμένος/η".

Ας εξετάσουμε όμως το "μάτιασμα" από το πρίσμα της Ενέργειας και του Εσωτερισμού και ας δούμε πώς αυτή η τόσο σημαντική έννοια, ενώ μπορεί να συμβάλλει στην περαιτέρω εξέλιξή μας, έχει παρανοηθεί.

Για αρχή, το "μάτιασμα" δεν είναι τίποτα παραπάνω, από απώλεια ενέργειας, προκαλούμενη όχι μόνο από κάποιον άλλον, αλλά και από εμάς τους ίδιους πολλές φορές. Απλώς η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει χαρακτηρίσει στο νου της αυτή την απώλεια ενέργειας ως "μάτιασμα". Και αυτό γιατί δυστυχώς, μεγάλο μέρος των ανθρώπων εξακολουθεί να αγνοεί την έννοια της Ενέργειας.

Όπως και να χει, το μάτιασμα δηλώνει ότι κάτι, κάποιος, απομυζά μέρος της ενέργειάς μας.

Το πρώτο στο οποίο θα θέλαμε να σταθούμε, είναι στα αίτια αυτής της απώλειας.

Όπως με πολλά πράγματα και πολλές καταστάσεις, έτσι έχουμε ταυτίσει και το μάτιασμα με την εξωτερική εμφάνιση. Θεωρούμε ότι κάποιος μας ματιάζει / κάποιος ματιάζει κάποιον γενικά, επειδή θαυμάζει την εξωτερική εμφάνιση κάποιου άλλου. Εν μέρει, αυτό δύναται να συμβαίνει, όμως όχι όταν απλά κάποιος "θαυμάζει" την εξωτερική εμφάνιση κάποιου άλλου, αλλά όταν πίσω από αυτόν το θαυμασμό υπάρχει φθόνος.

Ο Φθόνος λοιπόν, είναι ένας από τους λόγους του "ματιάσματος". Η Ενέργεια και οι Σκεπτομορφές που εκπορεύονται από κάποιον που εκδηλώνει συναισθήματα φθόνου, είναι τόσο έντονες και "άσχημες", που ο δέκτης τους πολιορκείται από αυτές. Πρόκειται για εισβολή βαριάς ενέργειας στο πεδίο μας, στα σώματά μας, στα κέντρα μας.

Πέραν αυτού, το "μάτιασμα" δεν περιορίζεται στην εξωτερική εμφάνιση. Η συζήτηση που μπορεί να λαμβάνει χώρα κάπου, από συνανθρώπους μας, με επίκεντρο π.χ. την υπόστασή μας, είναι επίσης μια μορφή ματιάσματος, εάν πίσω από τα όσα λέγονται υπάρχει επίσης φθόνος, ζήλια, κακία, μίσος, κ.ο.κ.
Σε αυτή την περίπτωση, έχουμε και πάλι βαριά Ενέργεια και Σκεπτομορφές να εκπορεύονται από τους συνανθρώπους μας.

Αυτή λοιπόν, είναι η 1η κατηγορία "ματιάσματος" :

Όταν γινόμαστε αντικείμενο φθόνου, ζήλιας, κακίας, μίσους, κτητικότητας, κ.ο.κ, κάποιων συνάνθρωπών μας.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να προστατευτούμε από μία τέτοια κατάσταση;

Να προσπαθούμε να μην υπάρχουν "τρύπες" στο πεδίο μας, μέσα από τις οποίες μπορούν να διεισδύσουν αυτές οι ενέργειες.

Όσο περισσότερη δουλειά κάνουμε μέσα μας, όσο περισσότερο προχωράμε στο μονοπάτι της Αυτογνωσίας μας, τόσο πιο δύσκολα θα επηρεαζόμαστε. Επειδή όμως ακόμα και τότε θα συνεχίζουμε να επηρεαζόμαστε σε κάποιο βαθμό, συνεχείς καθάρσεις, προστασία, προσευχή και Ένωση, είναι άκρως απαραίτητα, προκειμένου να διατηρούμε την ενέργειά μας, τα σώματά μας και τα κέντρα μας καθαρά από τέτοιες ενέργειες.

Η 2η κατηγορία "ματιάσματος", είναι η έκθεση του εαυτού μας, από εμάς τους ίδιους, σε ανθρώπους της 1ης κατηγορίας, ανθρώπους δηλαδή που ο χαρακτήρας τους εκδηλώνει φθόνο, ζήλια, κ.λπ.

Πώς γίνεται αυτό;

Με την υπερηφάνεια. Με την ανάγκη για προσοχή. Με την ανάγκη να δείξουμε ότι είμαστε κάποιοι. Και για πολλούς ακόμα παρόμοιους λόγους.

Μα ποιος έχει αυτές τις ανάγκες; Το Εγώ μας φυσικά.

Εκθέτουμε λοιπόν τον ίδιο μας τον εαυτό, κάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό αντικείμενο θαυμασμού, σε μια προσπάθεια να δείξουμε ότι είμαστε "εδώ". Ότι αξίζουμε. Ότι είμαστε κάποιοι. Προκειμένου να βρούμε Ενέργεια.

Ενώ όμως εκθέτουμε τον εαυτό μας, με ποικίλους τρόπους, προκειμένου να θρέψουμε το Εγώ μας και να τραφούμε ενεργειακά, καταλήγουμε να συμβαίνει το.. αντίθετο και να χάνουμε ενέργεια, να μας "ματιάζουν".

Και εδώ, η 1η κατηγορία συναντάει τη 2η.

Αναρωτιόμαστε τότε τι συμβαίνει, αναρωτιόμαστε "ποιος;", ρίχνοντας την ευθύνη αυτής της απώλειας της ενέργειάς μας σε άλλους. Στους κάθε άλλους που μπορεί να πάει ο νους μας. Μα ας σταθούμε για ένα λεπτό και ας συλλογιστούμε:

"Μήπως εγώ ο ίδιος/η ίδια εκθέτω τον εαυτό μου; Γιατί να φταίνε πάντα οι άλλοι;"

Ένας από τους τρόπους προστασίας σε αυτή την περίπτωση, είναι η Ταπεινότητα. Είναι η κατανόηση ότι δεν χρειαζόμαστε θαυμασμό και εξωτερική επιβεβαίωση για την ύπαρξή μας, για τα επιτεύγματά μας, για να νιώσουμε ότι αξίζουμε.

Βρισκόμαστε στην εποχή όπου τα social media έχουν πάρει τον έλεγχο της ζωής μας. Ξεχνάμε να απολαύσουμε τις Στιγμές, ξεχνάμε να γευτούμε την Ενέργεια των Στιγμών αυτών, προκειμένου να δείξουμε στα social media ότι.. ζούμε στιγμές. Μα δεν είναι παράδοξο αυτό;

Ας το δούμε με ένα τριπλό παράδειγμα:

3 άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση διακοπών.

Ο πρώτος κάνει καθημερινές αναρτήσεις, με φωτογραφίες από το μέρος που βρίσκεται, με κύριο αντικείμενο της φωτογραφίας πάντα τον εαυτό του.

Ο δεύτερος κάνει πιο αραιές αναρτήσεις, με φωτογραφίες από το μέρος που βρίσκεται, με κύριο αντικείμενο τοπία από το μέρος στο οποίο βρίσκεται. (εδώ παίζει μεγάλο ρόλο η πρόθεση: το κάνει για να υπερηφανευτεί ή για να προσφέρει, στο βαθμό που αυτό δύναται, την ενέργεια που εκπέμπει το τοπίο;)

Ο τρίτος δεν κάνει καμία ανάρτηση.

Ποιος πιστεύετε ότι γίνεται περισσότερο/λιγότερο "στόχος" και δέκτης ενεργειών της πρώτης κατηγορίας και ποιος "τρυγίζει" περισσότερο/λιγότερο την ημέρα και γεμίζει με την ενέργεια των στιγμών στο μέρος που βρίσκεται;

Ας το συλλογιστούμε αυτό και ας το έχουμε στο νου μας συνεχώς.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε κύριοι και υπεύθυνοι της ενέργειάς μας και της προστασίας της.

Κάτι εξίσου σημαντικό, όσον αφορά τη συγκεκριμένη κατηγορία. Υπάρχουν φορές κατά τις οποίες επιθυμούμε να μοιραστούμε αυτό που κάνουμε, να δείξουμε τον εαυτό μας και το πόση χαρά υπάρχει αποτυπωμένη στο πρόσωπό μας, κ.λπ, όχι λόγω ανάγκης για προσοχή, αλλά λόγω ενθουσιασμού. Ο Ενθουσιασμός δεν είναι τίποτα περισσότερο, από μία απότομη αύξηση της ενέργειάς μας. Η οποία αύξηση όμως, τις περισσότερες φορές, είναι τόσο έντονη και απότομη, που το ορατό μας σώμα αδυνατεί να διαχειριστεί όλη αυτή την ενέργεια. Τότε, η ενέργεια αυτή ψάχνει "διέξοδο". Και ένας από τους πιο συνήθεις τρόπους, είναι με το να μοιραστούμε αυτή την ενέργεια με άλλους ανθρώπους.

Θα ρωτήσει όμως κάποιος, "μα αυτό δεν είναι πολύ καλό; Να "μοιράζουμε" Ενέργεια;"

Η απάντηση είναι ναι μεν, αλλά.

Τη στιγμή του ενθουσιασμού και της ανάγκης να διοχετεύσουμε αυτή την ενέργεια, θεωρούμε ότι οι άνθρωποι με τους οποίους θα μοιραστούμε τον ενθουσιασμό μας, την ενέργειά μας, θα χαρούν μαζί μας. Η σκληρή αλήθεια όμως είναι ότι, στην εποχή μας, το Εγρηγορός του Φθόνου και της Ζήλιας είναι πολύ ενδυναμωμένο και "απλωμένο".

Ενώ λοιπόν μπορεί η πρόθεσή μας να είναι αγνή και καθαρή τη στιγμή του ενθουσιασμού και να θέλουμε να μοιραστούμε το οτιδήποτε, είτε λεκτικά, είτε πρακτικά (π.χ. αναρτώντας μία φωτογραφία μας), λόγω του ενθουσιασμού μας και της Ενέργειας που ξεχειλίζει μέσα μας, όμως αυτομάτως κινδυνεύουμε να εκθέσουμε τον Εαυτό μας για ακόμη μία φορά, εάν δεν υπάρχει Διάκριση, σε ανθρώπους που θα εκδηλώσουν Φθόνο, Ζήλια, Κακία, κ.ο.κ. 

Συνεπώς, χρειάζεται να προσέχουμε σε τέτοιες στιγμές.

Θέλουμε να μοιραστούμε αυτή την Ενέργεια, αυτό τον Ενθουσιασμό; Ας έχουμε Διάκριση και ας τα μοιραστούμε με ανθρώπους από τους οποίους δεν κινδυνεύουμε, ενεργειακά.

Ιδανικά όμως, σε αυτές τις στιγμές, χρειάζεται να μάθουμε να κατευνάζουμε αυτή την αυξημένη Ενέργεια και να την ενσωματώνουμε εντός μας. Ένας απλός τρόπος για να συμβεί αυτό, είναι τη στιγμή του ενθουσιασμού, να σταματάμε ό,τι κάνουμε και να επικεντρωνόμαστε στην αναπνοή μας. Βαθιές, αργές εισπνοές και αντίστοιχα εκπνοές, θα βοηθήσουν το ορατό μας σώμα να κατευνάσει και να αφομοιώσει αυτή την Ενέργεια.

Τέλος, υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία "ματιάσματος", η οποία διαφέρει από τις άλλες 2 και είναι η πιο σοβαρή αιτία απώλειας ενέργειας:

Η διαρροή ενέργειας που εμείς οι ίδιοι προκαλούμε στο πεδίο μας, μέσω των σκέψεών μας και των συναισθημάτων μας.

Η κατηγορία αυτή μοιάζει πολύ με την δεύτερη, καθότι και εδώ, ενώ υπαίτιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι, "κατηγορούμε" τους άλλους. Αυτό που συμβαίνει όμως, είναι ότι οι ίδιες μας οι σκέψεις, τα ίδια μας τα συναισθήματα, αρχίζουν και μας τρώνε από μέσα.

Σκεφτόμαστε κάτι ή αισθανόμαστε κάτι για κάποιον, όμως όχι κάτι καλό. Κάποιος π.χ. μας εκνεύρισε και νιώθουμε θυμό, σκεφτόμαστε άσχημα πράγματα για τον ίδιο, κ.ο.κ.
Ή σε ένα άλλο παράδειγμα, βρισκόμαστε στο ρόλο του Θύματος και σκεφτόμαστε συνεχώς "εγώ ο καημένος..".

Αυτές και πολλές ακόμα παρόμοιες καταστάσεις, έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργούν "τρύπες" στην αύρα μας, στο πεδίο μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε ενέργεια και να εμφανίζονται τα γνωστά συμπτώματα της απώλειας ενέργειας, του "ματιάσματος".

Μα δεν συμβαίνει μόνο αυτό όμως. Όντας σε τέτοιες εσωτερικές, νοητικοσυναισθηματικές καταστάσεις, αρχίζουμε και εκπορεύουμε βαριές ενέργειες και γινόμαστε.. πομποί ματιάσματος.

Και σε αυτό το σημείο, η 3η κατηγορία συναντάει την 1η.

Και γι' αυτό η 3η κατηγορία είναι και η πιο "επικίνδυνη".

Διότι όχι απλά δημιουργούμε απώλεια ενέργειας στον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά παράλληλα γινόμαστε και πομποί. Γινόμαστε δημιουργοί βαριάς ενέργειας, επηρρεάζοντας ανθρώπους τριγύρω μας.

Για την απώλεια ενέργειας, για το μάτιασμα, καθώς και την προστασία μας από αυτα, μπορούν να γραφούν βιβλία ολόκληρα. Οι παραπάνω κατηγορίες είναι κάποιες από τις πολλές που υπάρχουν, απλώς θέλαμε να εστιάσουμε σε αυτές, μιας και είναι αυτές που συναντάμε επί το πλείστον στην καθημερινότητά μας.

Κατανοώντας το μάτιασμα, την απώλεια ενέργειας και το ότι πολλές φορές, εμείς οι ίδιοι το προκαλούμε, κάνουμε ένα ακόμη βήμα στο μονοπάτι της εξέλιξής μας και της Αυτογνωσίας μας. Γι' αυτό και οι στιγμές που νιώθουμε "ματιασμένοι", είναι ιδανικές για ενδοσκόπηση και δουλειά με τον Εαυτό μας.

Την επόμενη φορά που θα νιώσουμε λοιπόν κάποια συμπτώματα που υποδηλώνουν "μάτι", απώλεια ενέργειας, ας αναρωτηθούμε:

1. Μήπως αυτό που αισθάνομαι, αυτή την απώλεια ενέργειας, την προκαλώ εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου, μέσω αρνητικών σκέψεων ή/και αρνητικών συναισθημάτων;

2. Μήπως έχω εκθέσει τον εαυτό μου και την ενέργειά μου;

Ας θυμόμαστε:

Η μεγαλύτερη προστασία, είναι η ίδια μας η Αυτογνωσία.

Θόρυβο κάνει το άδειο κάρο, όχι το γεμάτο.

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Καθαρισμός και Προστασία από Αρνητική Ενέργεια