Όταν κάποιος μας *προσβάλει*, τι είναι αυτό που πραγματικά ενοχλείται μέσα μας; Όπως επίσης, η προσβολή ως κίνηση, τι πραγματικά δείχνει για το άτομο που την προκαλεί;
Αν τη στιγμή που εμφανιστεί μια *Προσβολή* αντί να αντιδράσουμε, μείνουμε παρατηρητές τόσο της όλης κατάστασης, όσο και του εαυτού μας, θα δούμε 2 πράγματα:
- Αυτό το *κομμάτι* που ενοχλήθηκε μέσα μας, έχει να μας διδάξει κάτι. Μπορεί να είναι κάτι που αποφεύγουμε να αντιμετωπίσετε, κάτι που έχουμε "ξεχάσει", κάτι που έχουμε παραμελήσει, κάτι που δεν το έχουμε αγκαλιάσει ακόμα, που δεν το έχουμε αποδεχτεί, μια ανασφάλειά μας, κ.α. Όπως και να χει, το γεγονός ότι ενοχλήθηκε, αποτελεί μία θαυμάσια ευκαιρία να δούμε μέσα μας και να ψάξουμε κάποιες ‑πιθανόν- άγνωστες πτυχές του εαυτού μας και να μπορέσουμε να κάνουμε ένα ακόμη βήμα στην εσωτερική μας εξέλιξη!
Την επόμενη φορά λοιπόν που κάποιος θα μας *προσβάλλει*, ας αναρωτηθούμε, "γιατί προσβλήθηκα; Γιατί ενοχλήθηκα;"
Αυτές οι καταστάσεις, είναι από τους μεγαλύτερους Δασκάλους! Και μόλις το βιώσουμε, όχι απλά δεν θα ενοχληθούμε, αντιθέτως, θα αισθανθούμε και μεγάλη ευγνωμοσύνη για το άτομο που μας *προσβάλλει*! Γιατί χάρη σε αυτή την προσβολή, ήρθαμε πιο κοντά στο Είναι μας! Φανταστείτε να μας προσβάλλει κάποιος και εμείς με όλη μας την καρδιά και χαμογελώντας να απαντάμε "σ' ευχαριστώ!" - Το να προκαλέσει κάποιος κάποια προσβολή, δείχνει επίσης πράγματα για τον ίδιο. Υπάρχει ένα ρητό, το οποίο λέει: "Δεν είμαι αυτός που νομίζεις ότι είμαι, είσαι αυτός που νομίζεις ότι είμαι".
Τι σημαίνει αυτό όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση; Σημαίνει ότι η προσβολή προκαλείται γιατί το άτομο αυτό ένιωσε αντίστοιχα ένα δικό του κομμάτι να *απειλείται*. Κάτι μέσα του ενοχλήθηκε. Εκείνη τη στιγμή γίναμε καθρέπτης του και του δείξαμε κάποια κομμάτια του εαυτού του. Αντί όμως να το παρατηρήσει και να σκεφτεί "γιατί ενοχλήθηκα; τι συμβαίνει;", το Εγώ αναλαμβάνει και ένα παιχνίδι.. ανωτερότητας, εξουσίας και θρέψης του ξεκινάει. Και τότε, συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που θα θέλαμε: το άτομο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το Είναι του.
Αυτόν που προσπαθεί, υποσυνείδητα και μη, να σας προσβάλλει, "πρέπει" να τον συμπονάμε. Δείχνει πολλά αυτή η πράξη.
Συνεπώς, είτε είμαστε πομποί προσβολής, είτε δέκτες, οφείλουμε να αναρωτηθούμε εκείνη τη στιγμή "τι μου συμβαίνει; Γιατί είμαι έτοιμος‑η να προσβάλλω / γιατί προσβλήθηκα;"
Και εν καιρώ, όντας παράλληλα παρατηρητές του εαυτού μας, του εσωτερικού μας κόσμου, αλλά και του εξωτερικού, θα έρθει μία πανέμορφη στιγμή, μία.. μαγική στιγμή.
Δεν θα υπάρχει ούτε σαν σκέψη το να "προσβάλλουμε" κάποιον και ταυτόχρονα, οι ‑υποτιθέμενες- προσβολές των άλλων θα είναι σα βέλη με στόχο τον ουρανό, δεν θα μας αγγίζουν, δεν θα μας επηρρεάζουν, γιατί θα έχουμε αποδεχθεί όλα τα κομμάτια του εαυτού μας, θα είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε κάθε ευκαιρία για επιπλέον εσωτερική αναζήτηση και έτσι δεν θα υπάρχει κάτι να ενοχληθεί.
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Δεν Χρειάζεται να Αποδείξεις Ότι Ξέρεις
