Πολλές φορές βιώνουμε κάποιες καταστάσεις, στις οποίες άνθρωποι γύρω μας μάς λένε/υποδεικνύουν κάποια πράγματα και νιώθουμε ότι θέλουμε να δείξουμε ότι "γνωρίζουμε" τα όσα ακούμε.

Αυτά μπορεί να αφορούν οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας, όμως για την ώρα, ας εστιάσουμε στα όσα μας λέγονται σχετικά με "εμάς" και τη ζωή μας.

Ακούμε λοιπόν να μας λέγεται/υποδεικνύεται κάτι για το χαρακτήρα μας, για τη ζωή μας, κ.ο.κ και νιώθουμε να πνιγόμαστε. Θέλουμε να τους σταματήσουμε και με δύναμη να τους φωνάξουμε ότι γνωρίζουμε τα όσα μας λένε.

Ποιος είναι αυτός που θέλει πραγματικά να φανεί εκείνες τις στιγμές όμως; Μα το Εγώ μας φυσικά, που ξαφνικά νιώθει ότι αντιμετωπιζόμαστε ως "κατώτεροι" και ότι κάποιος πιστεύει ότι έχουμε κενά μέσα μας.

Ένα προσωπικό παράδειγμα ενός Αδελφού μας, ενδέχεται να δώσει μια καλύτερη εικόνα. Σας το παραδίδουμε, όπως μας παραδόθηκε:

«Πρόσφατα βρέθηκα εν μέσω μιας συζήτησης, με το συνομιλητή μου να μού εκφράζει κάποιες απόψεις και να μου υποδεικνύει κάποια πράγματα. Αμέσως ένιωσα τον εαυτό μου να μπαίνει σε άμυνα και να θέλει να φωνάξει "γνωρίζω τα όσα μου λες, δεν μου είναι ξένα! Και τα εφαρμόζω καθημερινά!" Και τότε, όντας παρατηρητής του ίδιου μου του εαυτού, σταμάτησα αυτή την εσωτερική διαμάχη. Σε μια στιγμή διαύγειας και λες και ο χρόνος είχε σταματήσει, ακολούθησε ο εξής εσωτερικός διάλογος:

-Αυτά που ακούς να σου υποδεικνύονται για σένα και τη ζωή σου, τα γνωρίζεις και τα εφαρμόζεις, σωστά;
-Μα ναι!
-Εφόσον τα γνωρίζεις και τα εφαρμόζεις, έχεις δηλαδή γνώση του Εαυτού σου, γιατί σε απασχολεί που κάποιος άλλος σου φέρεται σα να μην τα γνωρίζεις;
-Επειδή.. Επειδή.. Δεν ξέρω..
-Γιατί δεν αρκείσαι στο γεγονός ότι εσύ ξέρεις ότι τα γνωρίζεις; Επίσης, γιατί δεν σκέφτεσαι ότι για το συνομιλητή σου, είναι αδύνατο να ξέρει ότι τα γνωρίζεις, μιας και δεν γνωρίζεστε τόσο καλά και δεν σε ξέρει αρκετά;

Και τότε, όλα άλλαξαν. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση είχε υποχωρήσει και ένα μεγάλο μάθημα είχε μόλις προσφερθεί:

Το γεγονός ότι γνωρίζουμε κάτι, είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται ούτε να το αποδείξουμε, ούτε να πείσουμε "τους άλλους". Καθώς επίσης, το ότι εμείς "ξέρουμε", δεν συνεπάγεται το ότι και οι άλλοι γνωρίζουν ότι.. ξερουμε.»

Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, χρειάζεται να έχουμε Διάκριση. Τόσο μέσα μας, όσο και στις προθέσεις των συνομιλητών μας.

Κάποιες φορές, οι συνάνθρωποί μας μάς λένε/υποδεικνύουν κάποια πράγματα, επειδή πράγματι τα είδαν σε εμάς και θέλουν το καλό μας.

Συχνά όμως, αυτά που μας λένε/υποδεικνύουν δεν είναι τίποτα περισσότερο, παρά προβολές των δικών τους εσωτερικών κενών. Υποδείξεις από θέση εγωισμού, ανωτερότητας, κ.λπ.

Η Διάκριση στο τι από τα 2 ισχύει στην εκάστοτε περίπτωση, είναι άκρως σημαντική. Θα μας βοηθήσει να δούμε πολλά για τους ανθρώπους γύρω μας.

Κάτι επίσης σημαντικό.

Το Εγώ κινείται με ύπουλους τρόπους και ξέρει πως να ενδύεται τα ενδύματα της πλάνης. Και γι αυτό χρειάζεται να έχουμε και εσωτερική Διάκριση. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την αδιάκοπη ενασχόλησή μας με την Αυτογνωσία μας. Γιατί μπορεί να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε τα όσα ακούμε, όμως να μην τα γνωρίζουμε πραγματικά και να πιστεύουμε το αντίθετο, προκειμένου να μην παραδεχθούμε κάποιο κενό μας, με το φόβο ότι θα φανούμε "κατώτεροι".

Για κάθε φορά που θα βρισκόμαστε σε αυτήν τη θέση, ας προσπαθούμε απλά να ακούμε τους συνομιλητές μας. Ας παίρνουμε τα λόγια τους και τις προτροπές τους ως τροφή για σκέψη και τότε, θα αντιληφθούμε κάτι εκπληκτικό: το γεγονός ότι σε κάθε περίπτωση, θα καταλήγουμε "κερδισμένοι".

Εάν τα όσα ειπώθηκαν, τα συλλογιστήκαμε ειλικρινά και χωρίς Εγώ και είδαμε ότι πράγματι, κάποια ή και όλα από αυτά δεν τα γνωρίζαμε ή δεν τα εφαρμόζαμε (γιατί άλλο η θεωρητική γνώση και άλλο η έμπρακτη εφαρμογή), τότε μας προσφέρθηκε μια θαυμάσια ευκαιρία για διεύρυνση του Εαυτού μας και η δυνατότητα να κάνουμε ένα ακόμη βήμα στο μονοπάτι της Αυτογνωσίας μας.

Εάν τα όσα ειπώθηκαν, τα συλλογιστήκαμε ειλικρινά και χωρίς Εγώ και είδαμε ότι πράγματι, τα γνωρίζαμε και τα εφαρμόζουμε, τότε μας προσφέρθηκε ένα άλλο θαυμάσιο δώρο: η δυνατότητα του επανελέγχου του Εαυτού μας.

"Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως", έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Όσο για τις φορές που θα βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι στο ρόλο αυτού που λέει/υποδεικνύει κάτι σε κάποιον, σχετικά με τη ζωή του; Ας λέμε τα όσα νιώθουμε ότι θέλουμε να πούμε, με αγνή πρόθεση και Αγάπη και αναγνωρίζοντας ότι το άτομο που έχουμε απέναντί μας, ενδέχεται να τα γνωρίζει, απλώς εμείς να μην το ξέρουμε. Να μην προδικάζουμε, δηλαδή.

Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι η γνώση του Εαυτού μας, η Αυτογνωσία, δεν έχει ανάγκη να "φανεί". Το Εγώ όμως, έχει.

Εάν εμείς, μέσα μας, "ξέρουμε", αυτό είναι αρκετό.

Πάντα όμως, με προσοχή και Διάκριση. 

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Αυτοβελτίωση, Μια Καταστροφική Διαδικασία