Ο Νους είναι ένας δυνατός "αντίπαλος" στο μονοπάτι της εξέλιξής μας και στη συναναστροφή μας με τους ανθρώπους γύρω μας.
Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους θα μπορούσαν να είναι τόσο απλές. Απλές με την έννοια της μη-πολυπλοκότητας. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται οι άνθρωποι να συνυπάρχουν διοχετεύοντας ενέργεια από την Καρδιά τους στις σχέσεις τους και όχι από το Νου τους.
Υπάρχουν πολλά που κάνει ο Νους, πολλοί τρόποι μέσω των οποίων θέτει εμπόδια στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, όμως θα θέλαμε να εστιάσουμε σε έναν από αυτούς τους τρόπους, κάτι αρκετά συγκεκριμένο και σύνηθες σαν φαινόμενο και κάτι το οποίο όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας:
Το "ποιος πρέπει να κάνει πρώτος κίνηση".
Σε αυτή την "πρώτη κίνηση", περιλαμβάνονται πολλά: μία συγνώμη, ένα σ' αγαπώ, ένα ευχαριστώ, μία απλή ένδειξη ενδιαφέροντος, μία ενόχληση, ένα παράπονο, μία συγχώρεση, το οτιδήποτε.
Σε όσους έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση, σε όσους βρίσκονται σε αυτή τη θέση και σε όσους ενδέχεται να βρεθούν σε αυτή τη θέση, τη θέση του να περιμένουν το συνάνθρωπό τους να κάνει την "πρώτη κίνηση" , αλλά σκέφτονται, έστω και φευγαλέα, "μήπως να την κάνω εγώ;" :
Το ότι περιμένουμε, σημαίνει ότι θέλουμε.
Το ότι θέλουμε, σημαίνει ότι νοιαζόμαστε.
Το ότι νοιαζόμαστε, σημαίνει ότι αγαπάμε.
Και εφόσον αγαπάμε, πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στο Εγώ μας να μπαίνει εμπόδιο σε αυτή την Αγάπη;
Υπάρχει αυτό το θαυμάσιο δώρο μέσα μας, αυτό το υπέροχο Φως και αντί να το μοιραστούμε, το κρατάμε σφιχτά. Το καταπιέζουμε.
Πόσο ύπουλο παιχνίδι μας παίζει ο Νους μας και το Εγώ μας! Ας το αντιληφθούμε και ας το σταματήσουμε. Ας κάνουμε την Αγάπη μας και το Φως μας να υπερισχύσουν!
Είναι δύσκολο να αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό, θέλει θάρρος, δύναμη και ταπεινότητα (ειδικά εάν πρόκειται για μια κατάσταση για την οποία δεν είμαστε εμείς υπαίτιοι) .
Όμως δεν έχει σημασία ποιος "θα έπρεπε" να κάνει αυτή την πρώτη κίνηση. Απ' τη στιγμή που νιώσαμε αυτή την ανάγκη, αυτή την προσμονή, ας την κάνουμε εμείς. Θα νιώσουμε να φεύγει ένα τεράστιο φορτίο από επάνω μας, σκεπτομορφές που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε θα αποδυναμωθούν και θα διαλυθούν και αυτή η θολούρα που υπήρχε, θα εξαφανιστεί.
Και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι εμείς οι ίδιοι συμβάλαμε επί το πλείστον στην πρόκληση αυτής τη δυσφορίας, αυτής της θολούρας μέσα μας.
Προσοχή όμως, δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα της κίνησης. Μην κάνουμε την πρώτη κίνηση (ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα) έχοντας προσδοκίες σχετικά με την αντίδραση του άλλου ατόμου. Γιατί τότε θα ξεκινήσει ένα άλλο παιχνίδι του Νου. Το Εγώ, βρίσκει συνεχώς τρόπους να μπει στη μέση.
Παρόλα αυτά, δεν ξεχνάμε ποτέ τα Όρια. Είναι όμως ένα πράγμα το να θέτουμε Όρια από κατανόηση και με αγάπη και άλλο το να τα θέτουμε εγωιστικά.
Και αν αναρωτηθούμε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε αυτή την "πρώτη κίνηση" , η απάντηση είναι Τώρα. Γιατί Τώρα είμαστε εδώ, Τώρα αναπνέουμε, Τώρα είναι η στιγμή να προσφέρουμε την Αγάπη μας. Τώρα έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε το φωτεινό παράδειγμα στους ανθρώπους γύρω μας και να τους δείξουμε ένα νέο δρόμο συνύπαρξης.
Θα υπερισχύσει ο Εγωισμός ή η Αγάπη; Το Σκοτάδι ή το Φως;
Είναι στο χέρι μας.
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Η Τελευταία Συνάντηση