Υπάρχει μία φράση η οποία λέει «πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να το πάθεις». Αυτή η φράση αφορά όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου και κάθε είδους επιθυμία του, όμως για τώρα θα θέλαμε να εστιάσουμε στον τομέα των σχέσεων και πιο συγκεκριμένα, σε αυτό που αποκαλούμε «Έρωτας» και «πραγματικός Έρωτας».
Οι άνθρωποι αρέσκονται στο να διαβάζουν ή να ακούν για ρομαντικές ιστορίες. Ο Έρωτας υπάρχει μέσα τους σαν μια αφηρημένη έννοια, σαν μια ποιητική έννοια. Διαβάζουν έργα μεγάλων ποιητών, συγγραφέων, φιλοσόφων, κ.λπ. και ονειρεύονται, εύχονται, κάποια στιγμή, να βιώσουν στη ζωή τους κάτι αντίστοιχο. Ονειροπολούν και μέσα από μία ρομαντική έπαρση, αναρωτιούνται:
«(πότε) θα βιώσω άραγε και εγώ κάτι τέτοιο;»
Η πραγματική ερώτηση όμως δεν είναι αυτή.
Η πραγματική ερώτηση θα έπρεπε να είναι «είμαι έτοιμος/η να βιώσω κάτι τέτοιο;»
Για τον Έρωτα έχουν ειπωθεί και γραφτεί τόσα και τόσα ανά τους αιώνες. Ποιητές, στοχαστές, συγγραφείς, όλοι τους εμπνεύστηκαν από τον Έρωτα. Όλοι τους είχαν τη δική τους προσωπική ιστορία από πίσω, που τους ώθησε να γράψουν για τον Έρωτα. Για κάποιους ήταν ο Έρωτας για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Για κάποιους άλλους ήταν ο Έρωτας για την ανθρωπότητα. Για κάποιους ήταν ο Έρωτας για την Ύπαρξη την ίδια. Και για κάποιους άλλους, τους πιο σπάνιους, ήταν ο συνδυασμός όλων αυτών.
Ασχέτως ερεθίσματος, ο Έρωτας έδωσε πνοή στους μεγαλύτερους ποιητές, στους μεγαλύτερους συγγραφείς, στους μεγαλύτερους ζωγράφους, κ.ο.κ. Μέσα από τα έργα τους παρουσίασαν στους ανθρώπους μιαν άλλη όψη του Έρωτα. Μια αγνή, «ονειρεμένη» μορφή του. Παρουσίασαν τον Έρωτα μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά και την ανιδιοτελή Αγάπη προς τον άνθρωπο, μέσα από ρομαντικές κινήσεις, μέσα από ειλικρίνεια, χωρίς υπόγειες σκέψεις και υπόγεια συναισθήματα, χωρίς κάποιο σκοπό ή στόχο. Εξέφραζαν τον Έρωτά τους προκειμένου να ομορφύνουν τη ζωή των ανθρώπων γύρω τους, αλλά και για να «μοιράσουν» όλη αυτή την Ενέργεια που υπήρχε μέσα τους.
Οι άνθρωποι ανέκαθεν λάτρευαν τις ιστορίες αυτών των έργων, όποια μορφή και αν είχαν (θέατρο, ποίηση, μυθιστορήματα, κ.λπ) και ονειρευόντουσαν να βιώσουν κάτι αντίστοιχο. Ονειρευόντουσαν είτε να γνωρίσουν έναν άνθρωπο που θα τους πρόσφερε αυτή την εμπειρία, είτε να βιώσουν τον «Έρωτα του Ποιητή".
Παρόλα αυτά, μέχρι και σήμερα ακούμε συνεχώς ανθρώπους να λένε ότι «μόνο στα βιβλία/στις ταινίες γίνονται αυτά» και ότι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται τέτοιες καταστάσεις, είναι ουτοπικές, ανήκουν στη φαντασία των ανθρώπων, κ.ο.κ.
Αν όμως εμβαθύνουμε σε αυτό, θα δούμε κάτι αξιοσημείωτο.
Θα δούμε ότι μεγάλο μέρος των ανθρώπων, απλώς δεν είναι ακόμα έτοιμο να βιώσει αυτό το είδος Έρωτα.
Δεν είναι ακόμα έτοιμο ή/και δε γνωρίζει πως να βιώσει ή/και να αποδεχθεί στη ζωή του αυτό το είδος Έρωτα.
Οι λόγοι πολλοί. Κατ' εμάς όμως, οι κυριότεροι είναι δύο:
1) Δεν μάθαμε ποτέ την πραγματική έννοια του Έρωτα, καθότι έχει παρουσιαστεί ως κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι.
Οι άνθρωποι ανά τους αιώνες, πήραν τις μεταξύ τους σχέσεις, τον ενθουσιασμό, το σεξ, κ.λπ. και τα ονόμασαν «Έρωτα».
Κάποιος μας βγάζει από τη μοναξιά μας και αμέσως το αποκαλούμε Έρωτα.
Κάποιος μας καλύπτει την ανάγκη της συντροφικότητας και αμέσως το αποκαλούμε Έρωτα.
Κάποιος μας μαγεύει με την εξωτερική του ομορφιά και αμέσως το αποκαλούμε Έρωτα.
Κάποιος μας ικανοποιεί σεξουαλικά και αμέσως το αποκαλούμε Έρωτα.
Όμως όλα τα παραπάνω απέχουν πολύ από την «καθαρή» μορφή του Έρωτα.
Γιατί ο πραγματικός Έρωτας δεν είναι όλα αυτά.
Ο πραγματικός Έρωτας αφορά το Πνεύμα.
Ο πραγματικός Έρωτας αφορά τη συνειδητή εκδήλωση της Αγάπης και όχι την «τύφλωση» που φέρνει ο ενθουσιασμός της στιγμής.
Και αυτό τον Έρωτα θα πρέπει να τον εξερευνήσουμε, καθότι πρόκειται για «αχαρτογράφητο μέρος». Το μόνο που θα καταλάβουμε θα είναι η Παρουσία του, καθώς θα είναι κάτι πρωτόγνωρο.
Και πως όλο αυτό σχετίζεται με το «πρόσεχε τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να το πάθεις»; Γιατί πολύ απλά, ενδέχεται αυτή η αληθινή μορφή του Έρωτα να εμφανιστεί στη ζωή μας και αντί να αποδεχθούμε αυτό το Δώρο, να φοβηθούμε και να το προσπεράσουμε, με αποτέλεσμα να το χάσουμε μέσα από τα χέρια μας.
Να ονειρευόμαστε και να επιθυμούμε τον Έρωτα. Παράλληλα όμως, να προχωράμε στην Αυτογνωσία μας και στην Αγάπη προς τον Εαυτό μας. Και αυτό μας φέρνει στον 2ο κυριότερο λόγο:
2) Η Αυτογνωσία και η Αγάπη προς τον Εαυτό μας είναι δύο από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά για την εμφάνιση του Έρωτα.
Γιατί χωρίς αυτά, η πραγματική ένωση 2 ανθρώπων και η εκδήλωση του αγνού, συνειδητού Έρωτα, δεν μπορεί να υπάρξει. Και όσο τα παραπάνω δεν υφίστανται, απλώς θα συγχέουμε τον Έρωτα με τις προαναφερθέντες καταστάσεις (ικανοποίηση νοητικο/συναισθηματικών αναγκών, κάλυψη μοναξιάς, σεξ, κ.λπ.)
Και η ύπαρξη αυτών των χαρακτηριστικών είναι και η απάντηση στην ερώτηση του «είμαστε έτοιμοι να βιώσουμε κάτι τέτοιο;».
Μέχρι τότε, ποιητές και συγγραφείς θα αφήνουν στους ανθρώπους τα έργα τους περί Έρωτα και μέσα από αυτά, Ελπίδα.
Όσο για τους ίδιους; Μια φράση από το έργο «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», περιγράφει με τον πιο όμορφο ‑ίσως και μελαγχολικό- τρόπο την ‑επί το πλείστον- κατάληξή τους, η οποία ήταν και η αφορμή της δημιουργίας των έργων τους, μέσα από τα οποία κρατούσαν «αθάνατο» τον Έρωτά τους:
-How is this to end?
-As stories must when love's denied: with tears and a journey.
Ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε πει:
«Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί.»
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Πότε θα βρω το άλλο μου μισό;
