Φόβος του Αγνώστου

Φόβος του Αγνώστου.

Ένας από τους μεγαλύτερους και επικρατέστερους φόβους που βιώνουμε.

Φοβόμαστε το Άγνωστο. Φοβόμαστε να εγκαταλείψουμε την "ασφαλή ζώνη" μας, το οικείο, το γνωστό, το συνηθισμένο. Φοβόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αν βγούμε έξω από τα γνώριμα μονοπάτια μας.

Έρχεται όμως μια στιγμή, κατά την οποία συμβαίνει ένα είδος *αφύπνισης* και μέσα μας*ξέρουμε* ότι το επόμενο βήμα για την περαιτέρω εξέλιξή μας, η μαγεία που επιθυμούμε να γευτούμε, βρίσκεται εκεί έξω, στο Άγνωστο. Τότε, εμφανίζεται ένα σταυροδρόμι:

Θα τολμήσουμε να ξεκινήσουμε ένα νέο ταξίδι σε αυτό το Άγνωστο ή θα υποκύψουμε στο φόβο του Αγνώστου και θα παραμείνουμε στην "ασφαλή ζώνη" μας;

Κάποιες φορές θα υποκύψουμε και αυτό δεν είναι κακό. Είναι κατανοητό, δεν ήμασταν ακόμα έτοιμοι. Σε αυτή την περίπτωση όμως, θα πρέπει να προσέξουμε πολύ, γιατί σύντομα θα εμφανιστούν μπροστά μας δύο επικίνδυνοι εχθροί: η Στασιμότητα και η εσωτερική Λήθη.

Κάποιες φορές όμως, θα συγκεντρώσουμε όλο μας το θάρρος, όλη μας την εσωτερική δύναμη και θα τολμήσουμε.
Θα κάνουμε το βήμα προς το Άγνωστο.
Θα κάνουμε το Άλμα Πίστης στο κενό.
Θα εμπιστευτούμε και θα επιπλεύσουμε στο ποτάμι της Συμπαντικής ροής.
Θα ακολουθήσουμε την Καρδιά μας.

Και τότε, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ένας ακόμη φόβος θα εμφανιστεί, ένας φόβος μεγαλύτερος από το φόβο του αγνώστου.

Ο φόβος του "Ενδιάμεσου".

Ας φανταστούμε τον εαυτό μας στο δωμάτιό μας. Το Άγνωστο βρίσκεται έξω και πέρα από την πόρτα μας. Έχουμε ανοίξει την πόρτα και έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Δεν βλέπουμε τίποτα και το ένα πόδι έχει πατήσει στο άγνωστο, ενώ το άλλο βρίσκεται ακόμα στο γνωστό, στο οικείο, στην ασφαλή ζώνη και τρέμει, καθώς είναι σχεδόν έτοιμο να βγει και αυτό.
Σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση λοιπόν, το Είναι μας τρέμει. Ταλαντευόμαστε μέσα μας και αναρωτιόμαστε αν πράξαμε σοφά.
Κοιτάμε αυτά που αφήσαμε, όμως δεν βλέπουμε ακόμα αυτά που μας περιμένουν.

Αυτός ο φόβος όμως δεν αφορά πλέον την "ασφαλή ζώνη". Δεν είναι ο φόβος του Αγνώστου. Αποφασίσαμε με θάρρος και βγήκαμε από αυτή.

Αυτός ο φόβος αφορά εμάς τους ίδιους και κάποιες.. αντιλήψεις. Η *αναίρεση* αυτών των αντιλήψεων, είναι και ο τρόπος με το οποίο μπορούμε να αποτρέψουμε/ελαχιστοποιήσουμε αυτόν το φόβο:

  1. Να μην περιμένουμε ότι αυτό που μας περιμένει εκεί έξω, στο Άγνωστο, θα κάνει αμέσως αισθητή την παρουσία του.
  2. Να μην περιμένουμε το νέο και άγνωστο αυτό μονοπάτι να είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. 
  3. Να μην περιμένουμε έστω και την παραμικρή επιβεβαίωση των ανθρώπων, της κοινωνίας, κλπ, για την επιλογή μας.

Είναι μία νέα περιπέτεια και όπως όλες οι περιπέτειες, έτσι και αυτή θα περιλαμβάνει αναζήτηση, κόπωση, παγίδες, κλπ.

Όμως καλύτερα μία νέα περιπέτεια στα νερά του Αγνώστου, με τις όποιες αντιξοότητες, παρά η στασιμότητα και η ονειροπόληση του τι θα μπορούσε να συμβεί, αν είχαμε κάνει αυτό το βήμα σε αυτό το Άγνωστο μονοπάτι.

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Εσωτερική Φωνή και Καθοδήγηση