Υπάρχουν 2 ειδών ονειροπόλοι:

Αυτοί που ζουν στο "ροζ συννεφάκι" τους, μη έχοντας επίγνωση της πραγματικότητας στην οποία βρίσκονται και αυτοί που, εν μέσω μιας σκληρής, γήινης πραγματικότητας, δεν ξεχνάνε να ονειρεύονται και να ζουν.

Μα τα όνειρα των δεύτερων, διαφέρουν από αυτά των πρώτων.

Οι "ασυνείδητοι ονειροπόλοι", αν μπορούμε να τους ονομάσουμε έτσι, ονειρεύονται πράγματα και καταστάσεις, τα οποία ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας. Και η φαντασία είναι καλό να υπάρχει, όμως θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να μας ρουφήξει μέσα της και να χάσουμε επαφή με την πραγματικότητά μας.

Τα όνειρα αυτών των ονειροπόλων τα συναντάμε σε ταινίες, σε μυθιστορήματα, σε παραμύθια. Αποτελούν εξιδανικευμένες καταστάσεις, σχεδόν μαγικές. Μας παρασέρνουν με τις εικόνες τους και αρχίζουμε να αναζητάμε αυτά τα όνειρα, υλοποιημένα. Έτοιμα. Μα κανένα διαμάντι δεν απέκτησε την τελική του μορφή, χωρίς σκληρή επεξεργασία. Κανένα δέντρο δεν μας προσφέρει τους καρπούς του και τη σκιά του, χωρίς πρώτα να έχει περάσει από τα στάδια του σπόρου και της ανάπτυξης, μιας ανάπτυξης που πήρε χρόνια.

Και αυτό μας φέρνει στη δεύτερη κατηγορία ονειροπόλων, τους "συνειδητούς ονειροπόλους", αν μπορούμε να τους ονομάσουμε έτσι, για τις ανάγκες της περιγραφής τους.

Οι συνειδητοί ονειροπόλοι λοιπόν, είναι αυτοί οι άνθρωποι που, εν μέσω μιας σκληρής καθημερινότητας, ονειρεύονται.

Όμως..

Δεν ονειρεύονται πράγματα και καταστάσεις εξιδανικευμένες.
Δεν ονειρεύονται το ιδανικό.
Δεν ονειρεύονται έναν άλλον κόσμο.

Μα προσπαθούν να φτιάξουν, να θεραπεύσουν τον κόσμο στον οποίο ζουν.

Μέρα νύχτα, σκέφτονται πώς μπορούν, μέσω της καθημερινότητάς τους, να υλοποιήσουν τα όνειρά τους.

Ονειρεύονται, μα ξέρουν πως είναι μακρύς ο δρόμος της Ουτοπίας.

Ονειρεύονται, μα ξέρουν πως τα όνειρά τους, θα τους φέρουν πολλούς φόβους, γιατί θα τους οδηγήσουν να πάρουν ρίσκα και να σπάσουν πολλά καλούπια, προκειμένου να τα πλησιάσουν λίγο ακόμα.

Ονειρεύονται, μα έχουν επίγνωση ότι ίσως και δεν καταφέρουν να δουν τα όνειρά τους εκπληρωμένα. Και αυτό δεν τους πτοεί. Γιατί ξέρουν ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται στο τελικό όνειρο, μα στο ταξίδι προς αυτό.

Και το κυριότερο, ονειρεύονται συλλογικά. Τα όνειρά τους, δεν αφορούν τους ίδιους, αλλά ολόκληρη την Ανθρωπότητα.

Οι πρώτοι λοιπόν, οι "ασυνείδητοι ονειροπόλοι", δεν δαμάζονται. Γιατί είναι ήδη δαμασμένοι. Δαμάστηκαν από την ίδια τους τη φαντασία και έγιναν δέσμιοι των ίδιων τους των ονείρων.

Οι δεύτεροι όμως, δεν δαμάζονται γιατί δεν μπορούν να δαμαστούν. Πατάνε γερά στη Γη, μοχθούν στην πραγματικότητά τους, μα γνωρίζουν ότι τα πνεύματά τους, είναι ελεύθερα. Είναι Επαναστάτες, με την καρδιά ενός παιδιού και την ψυχή ενός λιονταριού.

Κάθε πράξη τους, κάθε απόφασή τους, είναι άλλοτε προσεκτικά μελετημένη και άλλοτε καθοδηγείται από τη διαίσθησή τους. Και είναι αυτή η ισορροπία μεταξύ λογικής και διαίσθησης, που τους οδηγεί κάθε φόρα ένα βήμα παραπέρα.

Δεν έχει σημασία πού βρίσκονται ή με τι ασχολούνται στην καθημερινότητά τους. Σημασία έχει ότι βρίσκονται μέσα στα πράγματα της καθημερινότητας και της γήινης ζωής και ό,τι κάνουν, το κάνουν έχοντας στο νου τους συνεχώς τα όνειρά τους, όνειρα που οδηγούν στην Ενότητα και στον Έναν Άνθρωπο.

Η ανθρωπότητα γέμισε με "ασυνείδητους ονειροπόλους" και με ανθρώπους που ξέχασαν να ονειρεύονται, γιατί δαμάστηκαν.

Στη σημερινή εποχή όμως, ο κόσμος μας χρειάζεται "συνειδητούς ονειροπόλους", περισσότερο από ποτέ.

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Ο Περιπλανώμενος