Πολλές φορές προσφέρουμε σε ανθρώπους όλη την Αγάπη και την Καλοσύνη μας, όλο μας το Είναι.

Και όταν λέμε "όλη", δεν εννοούμε ότι υπάρχει κάποιο μέτρο ή κάποιο όριο. Εννοούμε ότι, προσφέρουμε χωρίς σκέψη αν το "αξίζουν" ή όχι, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς κριτήρια, χωρίς όρια.

Προσφορά χωρίς να σκεφτόμαστε το αποτέλεσμα, δηλαδή να σκεφτούμε το πόσο όμορφα πχ αισθάνθηκαν οι "δέκτες". Ανιδιοτελής προσφορά. Προσφέρουμε γιατί έτσι είμαστε, έτσι είναι η φύση μας, η Ουσία μας. Χωρίς Εγώ στη μέση, απλώς προσφέρουμε γιατί το λέει η καρδιά μας.

Εδώ όμως θα πρέπει να προσέξουμε δύο μεγάλες παγίδες.

Η πρώτη είναι το να "περιμένουμε" ότι όλο αυτό, θα μας ανταποδοθεί.
Γιατί τότε, θα έχουμε προσδοκίες από τους ανθρώπους γύρω μας, προσδοκίες που εμείς οι ίδιοι θέσαμε, καθώς οι ίδιοι δεν μας "υποσχέθηκαν" κάτι τέτοιο, ούτε ενδεχομένως έδειξαν τέτοια πρόθεση.

Και αυτό, μας οδηγεί στη 2η παγίδα.
Η στιγμή που οι άνθρωποι στους οποίους δώσαμε όλο μας το Είναι, μας "ανταποδίδουν" το αντίθετο, ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Και τότε εμφανίζονται σκέψεις όπως "δεν έπρεπε να είμαι τόσο καλός/ή μαζί τους" ή "δεν έπρεπε να ανοιχτώ τόσο πολύ" ή "δεν έπρεπε να δώσω τόσα πολλά", κ.λπ. Αυτό όμως δεν είναι "σωστό".

Η συμπεριφορά του κάθε ανθρώπου λέει πολλά για τον ίδιο.

Δεν έχει σημασία "τι", "πως" και "πόσα" δώσαμε. Το "πόσο καλοί" ήμασταν.
Αν σκεφτόμαστε έτσι, απέχουμε πολύ ακόμα από την αγάπη της καρδιάς.
Αν σκεφτόμαστε έτσι, προσφέρουμε με το Νου και όχι με την Καρδιά.

Σημασία έχει η Προσφορά μας, να προήλθε από την Καρδιά μας.

Όσο για τους άλλους; Για αρχή, δεν υπάρχουν "άλλοι". Πέραν αυτού όμως, ας μη σκεφτόμαστε ότι δεν το άξιζαν ή ότι μας ξεγέλασαν ή το οτιδήποτε. Αυτές οι σκέψεις (γιατί σκέψεις είναι) προέρχονται από την 1η παγίδα, την παγίδα της προσδοκίας.

Να προσφέρουμε. Οφείλουμε να προσφέρουμε, αυτός είναι ο Δρόμος. Να προσφέρουμε κάθε στιγμή. Σε όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα πλάσματα. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε χρειάζεται την Αγάπη μας, το χαμόγελό μας, την ανιδιοτελή προσφορά μας, την καλοσύνη μας.

Και όταν "προσφέρουμε" από την Καρδιά, κάτι εκπληκτικό συμβαίνει. Η έννοια και η προσδοκία της "ανταπόδοσης" εξαφανίζεται από μέσα μας. Δεν θα υπάρχει "θετική" ή "αρνητική" ανταπόδοση, "όμοια" ή "αντίθετη". Υπάρχει απλώς Αγάπη!

Και εύλογα θα αναρωτηθούμε "μα τότε, εμάς ποιος θα μας τα προσφέρει όλα αυτά;"
Και η απάντηση είναι μία:

Εμείς οι ίδιοι φυσικά!

Με τον ίδιο τρόπο που προσφέρουμε την Αγάπη μας, την καλοσύνη μας, το χαμόγελό μας και κάθε τι άλλο στους ανθρώπους γύρω μας, θα τα προσφέρουμε και στον Εαυτό μας! Με τον ίδιο τρόπο που είμαστε "καλοί" με τους άλλους, θα είμαστε "καλοί" και με τον Εαυτό σας. Και για να ακριβολογούμε, μόνο όταν μπορέσουμε να είμαστε "καλοί" με τον εαυτό μας, μόνο όταν Αγαπήσουμε τον εαυτό μας, θα μπορέσουμε να προσφέρουμε αυτή την Αγάπη και στους υπόλοιπους συνανθρώπους μας.

Γιατί η Αγάπη "από την καρδιά" έχει αφετηρία την Αγάπη προς τον Εαυτό μας.

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Η Αγάπη Πονάει (;)