Με όλη μας την Αγάπη και την καλή θέληση θα θέλαμε να μοιραστούμε ένα ακόμη φαινόμενο που παρατηρείται πολύ έντονα στο χώρο του διαδικτύου. Πρόκειται για τις «αναρτήσεις ηρεμίας», αναρτήσεις με γνώμονα την ψυχική ηρεμία.
Αυτές οι αναρτήσεις αποσκοπούν στο να μας ωθήσουν σε μια εσωτερική αναζήτηση, προκειμένου να βιώσουμε γαλήνη, ηρεμία, να έρθουμε σε επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο, κ.ο.κ. Συνήθως περιλαμβάνουν κάποια φωτογραφία, π.χ. ένα όμορφο τοπίο και συνοδεύονται από κάποιο κείμενο, το οποίο προτρέπει σε ψυχική ηρεμία, αυτογνωσία και πολλές ακόμα αντίστοιχες έννοιες.
Και ενώ αυτή η κίνηση έχει δυνατότητες προσφοράς, συμβαίνουν 2 πράγματα, τα οποία χειροτερεύουν την κατάσταση, αντί να τη φωτίζουν.
Πρώτον, οι προτροπές αυτές είναι απλώς.. προτροπές.
"Ζήσε στο Τώρα", "Σταμάτα ό,τι κάνεις και χαλάρωσε" , "Σταμάτα να κάνεις αυτό που σε πληγώνει".
Μα αυτό δεν θυμίζει την κατάσταση κατά την οποία κάποιος, όντας αγχωμένος, ακούει την κωμικοτραγική προτροπή/συμβουλή "μην αγχώνεσαι" ;
Πόσο μάλλον όταν αυτή η προτροπή συνοδεύεται και από "επίδειξη" της δικής μας ηρεμίας.
Και αυτό μας φέρνει στην 2η περίπτωση, στην οποία οι αναρτήσεις αυτές, με τις άλλοτε απλές και άλλοτε έυστοχες και ουσιαστικές προτροπές, συνοδεύονται από.. εμάς τους ίδιους.
Γιατί οι "αναρτήσεις ηρεμίας" πρέπει να περιλαμβάνουν και το πρόσωπο που τις αναρτεί;
Ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, λόγου χάρη, από ένα όμορφο σημείο της φύσης, δύναται να προσφέρει την Ενέργειά του και με το παραπάνω. Μία εύστοχη, επεξηγηματική "προτροπή", σε συνδυασμό με την εικόνα ενός αποφθέγματος, μπορεί να προσφέρει επίσης πολλά. Η προσθήκη όμως του εαυτού μας σε όλο αυτό; Μήπως εκεί παραμονεύει το Εγώ μας και ο θαυμασμός που αναζητά, επί το πλείστον εν αγνοία μας;
Και έχουμε άραγε σκεφτεί ότι οι αναρτήσεις αυτές, μπορεί να έχουν καταστροφικές συνέπειες;
Κάποιος που έχει μεγάλη ανάγκη για ψυχική ηρεμία, όμως δεν έχει τη δυνατότητα να βρεθεί σε ένα ήρεμο, απομονωμένο μέρος, πώς θα αισθανθεί βλέποντας εμάς, ήρεμους και χαλαρούς σε ένα ήρεμο και όμορφο μέρος, να προτρέπουμε για ηρεμία; Αυτομάτως αυτό δεν μεταφράζεται ως "αν θέλετε εσωτερική ηρεμία, πρέπει να έρθετε σε ένα αντίστοιχο μέρος";
Η διαζευγμένη μητέρα δύο παιδιών με τον πενιχρό μισθό, ο άνεργος πατέρας, ο νέος με την ψυχική πάθηση, το παιδί που καθημερινά βιώνει bullying επειδή είναι διαφορετικό, ο εργαζόμενος που δουλεύει 12 ώρες την ημέρα για μισό κομμάτι ψωμί υπό συνθήκες μεσαίωνα, όλοι αυτοί και άλλοι τόσοι Αδελφοί και Αδελφές μας, θα νιώσουν ψυχική ηρεμία βλέποντας εμάς, ήρεμους και χαλαρούς, σε ένα όμορφο μέρος, να ποζάρουμε με γιόγκικες στάσεις και να προτρέπουμε να αναζητήσουν την εσωτερική τους ηρεμία και τη γαλήνη μέσα τους;
Αναρωτηθήκαμε μήπως αυτή μας η στάση, είναι ικανή να οδηγήσει ανθρώπους μέχρι σε αυτοκτονικές τάσεις, όσο ακραίο και αν φαντάζει, μιας και ενδέχεται να σκεφτούν ότι απέχουν έτη φωτός μακριά από την ψυχική ηρεμία και την δυνατότητα να μπορέσουν να βελτιώσουν τη ζωή τους; Είναι "τραβηγμένο" το συγκεκριμένο παράδειγμα, μα η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων είναι αρκετά πολύπλοκη και περίπλοκη.
Μήπως και εδώ λοιπόν έχει πάρει τον έλεγχο το Εγώ μας, το οποίο βροντοφωνάζει "Κοιτάξτε που βρίσκομαι! Κοιτάξτε πόσο σπουδαίο είμαι! Τα έχω καταφέρει!" ;
Συνεπώς, ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός αυτών των αναρτήσεων;
Θέλουμε να βοηθήσουμε τους Αδελφούς και τις Αδελφές μας να αισθανθούν εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Να έρθουν σε επαφή με τον εσωτερικό τους κόσμο, να θρέψουν το Πνεύμα τους.
Αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται με το να δείχνουμε ΕΜΕΙΣ πόσο ήρεμοι είμαστε.
Δεν επιτυγχάνεται με το να δίνουμε απλές, μικρές προτροπές, όπως π.χ. "Βρείτε ηρεμία". Δεν επιτυγχάνεται με το να μοιραζόμαστε συνεχώς φωτογραφίες του κατώτερου εαυτού μας και απλώς, επειδή βρισκόμαστε σε ένα όμορφο μέρος στη φύση και έχουμε συμπεριλάβει μία.. "πνευματική περιγραφή", ένα απόφθεγμα, να θεωρούμε ότι προσφέραμε κάτι.
Θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, να έρθουν σε επαφή με την κατάσταση της εσωτερικής ηρεμίας;
Ας βοηθήσουμε έμπρακτα.
Και αυτή η έμπρακτη βοήθεια δεν δίνεται με αναρτήσεις προσωπογραφίας, ούτε με απλές προτροπές ηρεμίας.
Αυτή η έμπρακτη βοήθεια δίνεται μέσα στην καρδιά της γήινης καθημερινότητας.
Αυτή η έμπρακτη βοήθεια δίνεται κάθε στιγμή, μέσω της Ενσυναίσθησης και της έντονης συμμετοχής μας στη γήινη καθημερινότητα. Μέσα στη γήινη καθημερινότητα, όχι απ' έξω.
Κατήλθαμε στο γήινο πεδίο για να βοηθήσουμε τόσο τους Εαυτούς μας να εξελιχθούν, όσο και τους γύρω μας.
Αν έχουμε καταφέρει να γευτούμε την εσωτερική ηρεμία, ας προσφέρουμε στους Αδελφούς μας ένα χέρι βοηθείας και όχι ένα.. πρόσωπο. Ας "δείξουμε" προς την κατεύθυνση που και εμείς οι ίδιοι ακολουθήσαμε, μα θέλει μεγάλη προσοχή. Όπως έχουμε πει, είναι άλλο να κοιτάμε την κατεύθυνση που μας υποδεικνύει κάποιος και άλλο το να κοιτάμε και να εστιάζουμε απόλυτα στο πρόσωπο που μας την έδειξε.
Τι από τα 2 θέλουμε λοιπόν; Τι πραγματικά θέλουμε;
Μπορούμε να προσφέρουμε χωρίς να φαινόμαστε ‑κυριολεκτικά και μεταφορικά- εμείς οι ίδιοι;
Το Εγώ μας ξεπροβάλλει με ποικίλους τρόπους. Και όταν αρχίζουμε να βαδίζουμε συνειδητά στην πνευματική Ατραπό, ορμάει να εκμεταλλευτεί την εξέλιξή μας προς όφελός του, γεννώντας μέσα μας τον πνευματικό εγωισμό και, δυστυχώς, αυτό γίνεται πολύ αθόρυβα.
Διανύουμε μια εποχή στην οποία η ανάγκη για εσωτερική ηρεμία και γαλήνη αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, προκειμένου να τη βρούμε μέσα μας αρχικά και παράλληλα, ό,τι καλύτερο μπορούμε για να τη φέρουμε μέσα στη Γήινη πραγματικότητα.
Ας θυμόμαστε κάθε στιγμή: Το Εγώ είναι αυτό που θέλει να φαίνεται. Και είναι σεβαστό να του το επιτρέπουμε κάποιες φορές.
Μα δεν πρέπει να ταυτίζουμε το θαυμασμό αυτόν με την Προσφορά και το Πνευματικό Μονοπάτι.
Το Εγώ, είναι αυτό που θέλει να φαίνεται.
Το Πνεύμα, φοράει τα ενδύματα της ταπεινότητας.
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Η Εμμονή της Τελειότητας των Πνευματικών Ανθρώπων
