Κατανόηση. Μία λέξη/έννοια γνωστή σε όλους μας.
Τη ζητάμε από τους ανθρώπους όταν κάτι μας συμβαίνει, όταν δεν είμαστε καλά, κ.ο.κ, προκειμένου να αιτιολογήσουμε μία συμπεριφορά μας ή ακόμη και για να ευνοηθούμε.
Και ας είμαστε ειλικρινείς. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολύ καλοί σε αυτό. Κάθε στιγμή, ζητάμε "κατανόηση", για τα πάντα. Κατανόηση για την όποια συμπεριφορά μας, για κάθε τι που εκδηλώνουμε/εκφράζουμε, για τα όσα προκαλούν τα βιώματά μας στο συναισθηματικό μας κόσμο, κλπ.
Με το να ζητάμε συνεχώς να μας κατανοήσουν όμως, αυτομάτως κινδυνεύουμε να πέσουμε σε 2 παγίδες:
- Να αιτιολογούμε συνεχώς τα σφάλματά μας και την "κακή" μας συμπεριφορά προς τους ανθρώπους, μέσω των δυσκολιών που βιώνουμε. Έτσι, αρχίζουμε να επαναπαυόμαστε στο ότι για την εκάστοτε συμπεριφορά μας, φταίει η εκάστοτε κατάσταση. Ας αναρωτηθούμε όμως, είναι πράγματι έτσι;
- Να "χαθούμε" μέσα σε μία άβυσσο δράματος και να "κατασκηνώσουμε" στο ρόλο του θύματος. Η παγίδα όμως δεν είναι ακριβώς αυτή. Η μεγάλη παγίδα είναι η συνέπεια αυτής της κατάστασης: το να ξεχάσουμε να δείχνουμε κατανόηση στους ανθρώπους γύρω μας (πάντα σε λογικά πλαίσια). Τότε, ενδέχεται να εισέλθουμε σε μία άλλη κατάσταση, στην οποία θα ζητάμε συνεχώς να μας κατανοούν, αλλά θα έχουμε ξεχάσει να κατανοούμε.
Ας δοκιμάσουμε να μη ζητάμε, αλλά να δείχνουμε κατανόηση.
Με το να μη ζητάμε κατανόηση (πάντα σε λογικά πλαίσια, δεν χρειάζεται να πάμε στο άλλο άκρο), που ας είμαστε ειλικρινείς, δεν τη ζητάμε, αλλά την απαιτούμε, αποφεύγουμε τις προαναφερθείσες παγίδες, αλλά και πολλές ακόμη. Αντί αυτού, κάθε φορά που θα πιάνουμε τον εαυτό μας έτοιμο να ζητήσει/απαιτήσει κατανόηση, ας αναρωτιόμαστε: "γιατί νιώθω έτσι; Γιατί φέρομαι έτσι; Γιατί η τάδε κατάσταση με έκανε να αισθάνομαι και να φέρομαι με αυτό τον τρόπο; Μήπως κάτι μέσα μου χρειάζεται την προσοχή μου;"
Πρέπει να θυμόμαστε ότι, κάθε τι που πυροδοτεί μια αντίδραση μέσα μας, είναι ένας δάσκαλος που μας δείχνει κομμάτια του εαυτού μας που χρειάζεται να θεραπεύσουμε.
Όσο για το "να δείχνουμε" κατανόηση;
Ας το συλλογιστούμε. Αν δείχνουμε κατανόηση (και πάλι, σε λογικά και υγιή πλαίσια), θα υπάρχει λόγος να "ενοχλούμαστε" από την όποια ‑φαινομενικά- άσχημη συμπεριφορά των ανθρώπων;
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
