Πολλές φορές και ενώ δεν νιώθουμε *καλά*, σαν ένα είδος.. ομίχλης να μας περιβάλλει και να μας προκαλεί δυσφορία, αισθανόμαστε ότι χρειαζόμαστε κάτι το.. απροσδιόριστο, προκειμένου να καθαρίσει αυτή η ομίχλη. Αναζητώντας το άγνωστο, θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό, αλλά δεν ξέρουμε τι.
Μέσα σε αυτή την απροσδιόριστη ανάγκη, ενδέχεται να νιώσουμε ότι θα θέλαμε αν όχι να μιλήσουμε, απλώς να βρεθούμε δίπλα σε κάποιους ανθρώπους. Όχι όμως στον οποιονδήποτε άνθρωπο.
Αλλά σε αυτούς τους ανθρώπους που νιώθουμε ότι μόνο και μόνο η παρουσία τους, είναι αρκετή. Ένα είδος φωτεινής παρουσίας, η οποία είναι σε θέση, χωρίς πολλά λόγια ή πράξεις, ακόμα και μέσα από τη σιωπή, να μας κάνει να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε, να *καθαρίσουμε* αυτή την εσωτερική ομίχλη.
Τότε, σκεφτόμαστε "μα πως να το ζητήσω; Πως να περιγράψω *τι* χρειάζομαι, όταν ούτε εγώ ο/η ίδιος/α ξέρω καλά-καλά τι μου συμβαίνει; ΤΙ να ζητήσω;"
Και εκεί μπαίνει ο Νους και μας μπερδεύει. Αρχίζει να αναλύει, να εκλογικεύει, να προσπαθεί να φτάσει σε λογικά συμπεράσματα. Προσπαθεί να βεβαιωθεί ότι *πληρούμε* τα "πρότυπα" των κοινωνικών κανόνων περί συναναστροφών, να βάλει τα πράγματα σε μία λογική σειρά, ώστε να μπορέσουμε να τα εκφράσουμε και να εξηγήσουμε μεθοδικά το τι μας συμβαίνει. Και τότε, η ομίχλη γίνεται ακόμα πιο πυκνή και κινδυνεύουμε να μπούμε σε ένα φαύλο, ομιχλώδη κύκλο.
Δεν χρειάζεται να *ξέρουμε* τι είναι αυτό που αναζητάμε.
Απ' τη στιγμή που βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση και αισθανόμαστε την ανάγκη να βρεθούμε κοντά σε ένα τέτοιον άνθρωπο, ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε στην άκρη το Νου και απλά.. να το ζητήσουμε! "Εκείνος", θα καταλάβει αμέσως τι περίπου μας συμβαίνει. Δεν πρόκειται να μας παρεξηγήσει ή να αδιαφορήσει. Το πιο πιθανό είναι να.. γελάσει (με την καλή έννοια) με την προσπάθειά μας, εν μέσω της ομίχλης στην οποία βρισκόμαστε, να περιγράψουμε μέσω του Νου το τι συμβαίνει και τι χρειαζόμαστε.
Κάποια πράγματα, κάποιες καταστάσεις, υπερβαίνουν τη λογική του Νου. Και ο μόνος τρόπος για να τα κατανοήσουμε, είναι μέσω εμπιστοσύνης στη Διαίσθησή μας. Γιατί η διαίσθησή μας μάς ώθησε να αναζητήσουμε αυτούς τους ανθρώπους.
Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όμως. Ακόμα και αφού κάνουμε αυτή την υπέρβαση του Νου και ζητήσουμε "βοήθεια", υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουμε σε μία μεγάλη παγίδα:
Την παγίδα του να περιμένουμε ότι θα μας δοθούν λύσεις και απαντήσεις. Μία τέτοια παρουσία όμως δεν δίνει λύσεις. Μας δίνει απλώς, το "Μίτο της Αριάδνης" που χρειαζόμαστε, ώστε να μπορέσουμε να βγούμε μόνοι μας από αυτό τον ομιχλώδη Λαβύρινθο. Γιατί μόνο μέσω της προσωπικής προσπάθειας, της προσωπικής αναζήτησης, χτίζεται η Θέληση και η εσωτερική μας Δύναμη.
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Σημειώσεις:
- Σε περίπτωση που δεν γνωρίζουμε κάποιο τέτοιον άνθρωπο, απευθυνόμαστε με όλη μας την αγάπη μέσω προσευχής.. στο Σύμπαν, στο Θεό, στον Πατέρα, στη Μητέρα, όπως θέλει ας το ονομάσει ο καθένας. Όπου ισχύουν επίσης τα παραπάνω, δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε *τι* θέλουμε να ζητήσουμε, κ.λπ.
- Όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε πνευματικές/εσωτερικές αναζητήσεις. Σε περιπτώσεις που δεν ξέρουμε τι χρειαζόμαστε, αλλά νιώθουμε ανάγκη για ιατρική/ψυχιατρική βοήθεια, απευθυνόμαστε σε εξειδικευμένα άτομα (γιατρούς, ψυχιάτρους, κ.ο.κ).
Διαβάστε επίσης: Πνευματική Καθοδήγηση και Δάσκαλοι
