Σιωπηλή Βοήθεια. Πόσο περίεργο μας ακούγεται;

Συμβαίνει κάτι σε κάποιον συνάνθρωπό μας και αμέσως σκεφτόμαστε τι να κάνουμε και τι να πούμε, προκειμένου να βοηθήσουμε.
Και αντίστοιχα, συμβαίνει κάτι σε κάποιον και ο ίδιος περιμένει λόγια και πράξεις από τους ανθρώπους γύρω του, για να αισθανθεί ότι δέχεται βοήθεια.

Αυτή η προσέγγιση/στάση είναι η "καθιερωμένη" και φέρνει αποτελέσματα και βοηθάει και όσον αφορά την προσφορά μας, είναι καλό να βοηθάμε όπου, όπως και όσο μπορούμε τους συνανθρώπους μας, όποτε μας ζητηθεί.

Όμως κάποιες φορές, αυτή η προσέγγιση/στάση καταλήγει σε αδιέξοδο.

Αυτό συμβαίνει σε 2 περιπτώσεις:

• Η 1η, είναι όταν το άτομο που καλείται να προσφέρει βοήθεια, αισθάνεται για κάποιο λόγο ότι δεν υπάρχει κάτι να πει ή να κάνει. Τότε εμφανίζεται σύγκρουση μέσα του:
  "ΠΡΕΠΕΙ να πω κάτι, ΠΡΕΠΕΙ να κάνω κάτι", κλπ. Αυτό φέρνει αμέτρητες σκέψεις, με αποτέλεσμα να *θολώνει* το νοητικό του σώμα και κατά συνέπεια, η ενέργειά του.
  Και επειδή η ενέργεια είναι αυτή που μεταδίδεται, μπορούμε να φανταστούμε τι μεταφέρεται στον δέκτη.
• Η 2η, είναι όταν το άτομο που χρειάζεται τη βοήθεια, περιμένει οπωσδήποτε να ακούσει/δει κάτι. Περιμένει να πάρει μια απάντηση στον προβληματισμό του, μία άμεση λύση, να δει μία "πράξη", πχ μια άμεση θεραπευτική τεχνική, κ.ο.κ.
  Έτσι, από το άτομο που μέσα από τη σιωπή του προσφέρει πραγματικά, ο δέκτης δεν είναι σε θέση να δεχθεί αυτή την "αόρατη", αλλά ουσιώδη βοήθεια.

Και στις 2 περιπτώσεις, είτε προσφέρουμε, είτε "ζητάμε" βοήθεια, αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούμε είναι ότι κάποιες φορές, μια σιωπηλή παρουσία, είναι προτιμότερη και πιο ευεργετική από χίλιες "κενές" λέξεις.

Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν τη Δύναμη της Σιωπής, διότι πολύ απλά, δεν τους υπέδειξε κανείς αυτή την "πόρτα". Αντιθέτως, οι άνθρωποι είναι μαθημένοι στον κόσμο της βαβούρας, της ακατάπαυστης ομιλίας και της "κίνησης" ενός μονίμως απασχολημένου Νου.

Όταν όμως βιώσουμε, αποδεχθούμε και αγκαλιάσουμε την ‑εσωτερική και μη- σιωπή, τότε θα αντιληφθούμε το πόσα "θαύματα" μπορούν να συμβούν μέσα από αυτή τη σιωπή.
"Θαύματα" που αφορούν τόσο εμάς, όσο και τους ανθρώπους γύρω μας και που θα συμβαίνουν χωρίς να χρειάζεται να λέμε απολύτως τίποτα, χωρίς να χρειάζεται να ακούμε απολύτως τίποτα.

Πως είναι δυνατό να συμβεί αυτό;

Ας μπούμε στο μονοπάτι της σιωπής και η καθοδήγηση θα έρθει σταδιακά από μόνη της!
Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα.. εύκολο μονοπάτι, ούτε θα *επιτευχθεί* από τη μια στιγμή στην άλλη. Στην αρχή νιώθουμε αμήχανα, παράξενα, αισθανόμαστε τη σιωπή σαν κάτι "ξένο". Και εκεί είναι που με υπομονή, επιμονή και εσωτερική πειθαρχία, μπορούμε να κάνουμε την υπέρβαση.

Είτε προσφέρουμε, είτε "ζητάμε" βοήθεια λοιπόν, ας μη φοβόμαστε τη Σιωπή. Ας τη γνωρίσουμε, ας την αγκαλιάσουμε, ας την ακούσουμε, ας ταξιδέψουμε μέσα της. Και τότε, θα αρχίσουμε να βιώνουμε ένα από τα πιο μεταμορφωτικά ταξίδια.

Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥

Διαβάστε επίσης: Ζήτα Βοήθεια και Ας Μην Ξέρεις τι Αναζητάς