Πολλές φορές στη ζωή μας και μέσω της συναναστροφής μας με διάφορα άτομα, έρχεται η στιγμή που ενδεχομένως αρχίζουμε να παρατηρούμε τους ανθρώπους γύρω μας να εκδηλώνουν διάφορα "ελαττώματα".
Τότε, δύο είναι οι πιθανές συνέπειες αυτής της παρατήρησης:
- Θα αποδεχθούμε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία τα "ελαττώματά" τους και θα είμαστε σε θέση να τα διαχειριστούμε.
- Θα δυσκολευτούμε στην αποδοχή αυτών των ελαττωμάτων.
Και η 2η περίπτωση είναι αυτή πάνω στην οποία θα θέλαμε να εστιάσουμε.
Ξαφνικά λοιπόν, ένας συνάνθρωπός μας εκδηλώνει κάποιες ανασφάλειές του και κατά συνέπεια, κάποια ελαττώματά του. Για να είμαστε ακριβείς όμως, υπάρχει και το ενδεχόμενο το συγκεκριμένο άτομο να μην εκδηλώνει κάτι "καινούριο", αλλά εμείς να βλέπουμε πλέον πίσω από το πέπλο των ψευδαισθήσεων που οι ίδιοι είχαμε απλώσει.
Αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε αυτά τα κομμάτια του συνανθρώπου μας. Για πολλούς και διάφορους λόγους, ενοχλούμαστε, δυσανασχετούμε και προσπαθούμε να του δείξουμε ότι *πρέπει* να αλλάξει αυτό το χαρακτηριστικό, αυτό το ελάττωμα ‑κατά τη γνώμη μας ελάττωμα- που εκδήλωσε/εκδηλώνει.
Αυτό όμως είναι μία πολύ εγωιστική στάση.
Όπως προαναφέρθηκε, το συγκεκριμένο ελάττωμα ΕΜΕΙΣ το θεωρήσαμε ελάττωμα. Για το συνάνθρωπό μας, ενδεχομένως να μη σημαίνει τίποτα.
Σε αυτή την περίπτωση, παρατηρούμε.
Γινόμαστε εξωτερικοί παρατηρητές (αν και οφείλουμε να είμαστε εξωτερικοί παρατηρητές κάθε στιγμή) και ελέγχουμε προσεκτικά την κατάσταση.
Εάν το άτομο που εκδηλώνει αυτή τη συμπεριφορά φαίνεται να μην έχει επίγνωση ότι φέρει το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό στη ζωή του, συλλογιζόμαστε την κατάσταση περαιτέρω:
Αυτά που παρατηρούμε, είναι πράγματι ελαττώματα; Π.χ. το άτομο αυτό εκφράζει κακία, εγωισμό, μίσος; Προκαλεί "κακό" (οποιουδήποτε είδους μορφής κακό) στους γύρω του ή στον εαυτό του; Χωρίς αυτό το χαρακτηριστικό, η ζωή του συνανθρώπου μας θα μπορούσε να είναι πιο όμορφη, πιο ανάλαφρη, πιο ήρεμη;
Εάν ναι, τότε μπορούμε με όμορφο τρόπο, με ειλικρίνεια και αγάπη να του μιλήσουμε, χωρίς όμως να προσδοκούμε ότι θα αποδεχθεί τα λεγόμενά μας ή ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει.
Εάν όχι, τότε μπορούμε νοερά να ευχαριστήσουμε αυτό το άτομο που μέσα από τη συμπεριφορά του έγινε καθρέπτης μας και έριξε φως σε κάποιες Σκιές μας, σε κάποια πράγματα μέσα μας για τα οποία δεν είχαμε επίγνωση. Αυτά τα ελαττώματα, δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά ένα καθρέφτισμα του μέσα μας. Τότε, είναι ώρα για ακόμη μία βουτιά στα βάθη του ασυνείδητού μας και ως συνέπεια, ένα ακόμη βήμα στο θαυμαστό μονοπάτι της Αυτογνωσίας μας.
Και στις 2 περιπτώσεις, να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τους ανθρώπους με τα όποια ελαττώματά τους. Μην τους επικρίνουμε, μην τους στερούμε την Αγάπη μας, μη δημιουργούμε μέσα μας αρνητικές εντυπώσεις λόγω κάποιων πιθανών ελαττωμάτων τους.
Προσοχή όμως.
Αυτό δεν σημαίνει, εάν σε μία ανθρώπινη σχέση μας με κάποιον άνθρωπο, διαπιστώσουμε κάποια πραγματικά ελαττώματα και τα οποία μας προκαλούν συνεχή δυσφορία, ότι θα πρέπει να το δεχθούμε στη ζωή μας.
Αν δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε, απλώς ας απομακρυνθούμε. Δεν είναι κακό! Η απομάκρυνση δεν σημαίνει ότι δεν νοιαζόμαστε ή ότι αδιαφορούμε. Απλώς, θέτουμε υγιή όρια και φυσικά θα συνεχίσουμε να στέλνουμε την Αγάπη μας σε αυτό το άτομο, απλώς από απόσταση.
Επίσης, χρειάζεται να προσέξουμε και κάτι ακόμα: τα παραπάνω, δεν αφορούν πάντα "τους άλλους". Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και ας έχουμε το θάρρος να παραδεχόμαστε ότι και εμείς έχουμε "ελαττώματα" και ότι ενδέχεται να ενοχλούν κάποιους συνανθρώπους μας. Η Αυτογνωσία και η δεκτικότητα, θα μας προστατεύσουν από την πλάνη ότι ευθύνη φέρουν συνεχώς "οι άλλοι".
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Στη δική σου ζωή, ακόμα οι άλλοι φταίνε;
