Πολλά είναι τα θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα, με ένα από τα πιο ευρέως διαδεδομένα να είναι οι ερωτικές σχέσεις.
Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο περιλαμβάνει εκατοντάδες παρακλάδια, όσον αφορά τη μελέτη του, από την οπτική της ανθρώπινης ψυχολογίας και του Εσωτερισμού. Ως εκ τούτου, πρόκειται για μία όψη της ζωής μας γεμάτη με διαθέσιμα μαθήματα. Μαθήματα που θα συμβάλουν τόσο στην εξέλιξή μας και στην περαιτέρω διεύρυνση της γνώσης του Εαυτού μας, όσο και στην αρμονική συνύπαρξή μας με τους Αδελφούς και τις Αδελφές μας. Και Αδελφοί και Αδελφές μας είναι όχι μόνο όλοι οι Άνθρωποι, αλλά όλα τα Όντα.
Για αυτό το μεγάλο ζήτημα, το οποίο απασχολεί καθημερινά όλους τους Ανθρώπους, έχουμε κάνει ορισμένες αναφορές για κάποια από τα "παρακλάδια" του:
Από την Αγνή Αγάπη στην Αγάπη των Λέξεων, των Πράξεων και των Υλικών
«Να Πετάτε Μαζί, Αλλά Ποτέ Δεμένοι»
Μα ένα από τα πιο σημαντικά ‑και δυστυχώς επικίνδυνα- θέματα, είναι η Ζήλια.
Η ζήλια υπάρχει παντού, σε κάθε πτυχή της ζωής μας, για την ώρα όμως, θα θέλαμε να εστιάσουμε στη Ζήλια που εκδηλώνεται μέσα σε μία ερωτική σχέση.
Ο Άνθρωπος που αγαπάει πραγματικά, δεν ζηλεύει. Αντιθέτως, εμπιστεύεται.
Ο Άνθρωπος που έχει γνῶθι σαὐτόν, δεν ζηλεύει, μα εμπιστεύεται.
Δεν αναφερόμαστε στην υγιή ζήλια, η οποία πηγάζει από μία αγνή Αγάπη και ένα αγνό ενδιαφέρον, μα στην ‑ας μας επιτραπεί η έκφραση- αρρωστημένη μορφή της.
Αν εξετάσουμε τους παράγοντες που οδηγούν στην εκδήλωση της Ζήλιας, θα δούμε ότι, τα πρωταρχικά αίτια, βρίσκονται στον εσωτερικό μας κόσμο.
Ζηλεύουμε είτε επειδή κάποιος έχει κάτι που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε, είτε επειδή έχουμε κάτι και φοβόμαστε μην το χάσουμε.
Ζηλεύουμε επειδή μέσα μας κάτι φοβάται, κάτι τρέμει. Ένα κενό μέσα μας υπάρχει, περιφρουρημένο από Ανασφάλεια και πίσω από τα τείχη της ανασφάλειας, κρύβονται εσωτερικά τραύματα.
Όσο όμως δεν παραμερίζουμε τα τείχη της ανασφάλειας, προκειμένου να φθάσουμε στα τραύματά μας και να τα θεραπεύσουμε, τόσο πιο έντονα θα εκπορεύονται οι σκεπτομορφές της Ζήλιας.
Η Ζήλια προέρχεται από την Ανασφάλεια, τα εσωτερικά τραύματα και την έλλειψη Εμπιστοσύνης. Ας δούμε τι σημαίνει το τελευταίο.
Κάποτε και ενώ βρισκόμασταν σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, ακούσαμε ένα διάλογο μεταξύ δύο νεαρών:
- Χαχα! Άκου κάτι που διάβασα, μιλάμε τέρμα χαζό και αστείο!
- Για πες!
- "Ο μόνος τρόπος για να μάθεις αν μπορείς να εμπιστευθείς κάποιον, είναι να τον εμπιστευθείς".
- Τι λες ρε, χαχα! Κάτι τέτοιες ανοησίες διαβάζει ο κόσμος και νομίζει ότι διάβασε κάτι σπουδαίο.
Αυτοί οι δύο νεαροί, προς στιγμήν, είχαν έγιναν δύο μεγάλοι Δάσκαλοι και μας πρόσφεραν το έναυσμα για αυτό το κείμενο.
Αν το συλλογιστούμε λοιπόν, αυτή δεν είναι η αλήθεια; Ο μόνος τρόπος για να μάθουμε αν μπορούμε να εμπιστευθούμε κάποιον, είναι να τον εμπιστευθούμε.
Αν προδώσει την Εμπιστοσύνη μας, τότε θα ξέρουμε ότι δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης και ενδεχομένως, μπορούμε και να απομακρυνθούμε, εάν κριθεί απαραίτητο.
Αν προδώσει την Εμπιστοσύνη μας, τότε εμείς θα έχουμε χάσει έναν άνθρωπο ο οποίος δεν άξιζε την Εμπιστοσύνη μας, άρα δεν θα έχουμε "χάσει". Για την ακρίβεια, θα έχουμε "κερδίσει χώρο" για ανθρώπους που θα αξίζουν την εμπιστοσύνη μας.
Μα ο άνθρωπος που πρόδωσε την εμπιστοσύνη ενός άλλου ανθρώπου, θα έχει χάσει έναν Άνθρωπο που του πρόσφερε την εμπιστοσύνη του και κατ' επέκταση, την Αγάπη του.
Ο Δρόμος προς την Αγνή Αγάπη, περνάει πρώτα από το μονοπάτι της Εμπιστοσύνης. Χωρίς Εμπιστοσύνη, το κέντρο της Καρδιάς εγκλωβίζεται και ο δρόμος προς την Αγνή Αγάπη, φράζεται.
Δεν έχει σημασία αν στο παρελθόν προδόθηκε η Εμπιστοσύνη μας. Σημασία έχει να διδαχθήκαμε από αυτό το γεγονός.
Αν λοιπόν δεν Εμπιστευόμαστε, αν δεν επιτρέπουμε στην Καρδιά μας να βιώσει την Αγάπη δίχως εμπόδια, η Ζήλια θα καραδοκεί σε κάθε μας σχέση και δη στις ερωτικές.
Μα η Ζήλια δεν είναι το μόνο αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης Εμπιστοσύνης και αυτής της άρνησης να θεραπεύσουμε τα εσωτερικά μας τραύματα.
Γιατί η Ζήλια δεν εμφανίζεται ποτέ μόνη της. Αντιθέτως, έρχεται πάντα χέρι-χέρι μαζί με μια άλλη βαριά ποιότητα: την Κτητικότητα.
Ας το δούμε με ένα παράδειγμα.
Σε μία ερωτική σχέση, ένας άνθρωπος ζηλεύει την προσοχή που ενδέχεται να λαμβάνει ο/η σύντροφός του από άλλους ανθρώπους ή ακόμα και την προσοχή που προσφέρει σε άλλους ανθρώπους. Προσοχή όχι απαραίτητα ερωτική, π.χ. ένδειξη ερωτικού ενδιαφέροντος, μα ακόμα και φιλική, από/προς τους οικείους του, το οικογενειακό του περιβάλλον, κ.ο.κ.
Έστω λοιπόν ότι ο/η σύντροφός του δεν έχει δώσει αυτό που αποκαλούμε "δικαιώματα", ώστε να υπάρχει λόγος ζήλιας. Σε αυτή την περίπτωση, γιατί ζηλεύει;
Διότι φοβάται ότι θα του στερήσουν τον/την σύντροφό του.
Η ανασφάλεια εντός αυτού του ανθρώπου είναι τόσο έντονη, που το Εγώ του αντιδράει. Μα η Ζήλια από μόνη της δεν μπορεί να κάνει πολλά, οπότε αναλαμβάνει η Κτητικότητα.
(Βέβαια, εδώ ενδέχεται να υπάρχει και ακόμη ένας παράγοντας. Το γεγονός αυτός ο άνθρωπος να έχει στηρίξει την ευτυχία του αποκλειστικά στο πρόσωπο/στην παρουσία του/της συντρόφου του.)
Γίνονται σκηνές ζηλοτυπίας και πολύ σύντομα, ένα θέατρο ελέγχου κάνει αισθητή την παρουσία του.
Σύντομα, αυτή η σχέση θα αρχίσει να γίνεται τοξική και η ρήξη θα βρίσκεται προ των πυλών.
Ας θυμόμαστε. Η Εμπιστοσύνη, η Ευτυχία και η αίσθηση εσωτερικής ασφάλειας δεν θα καλυφθεί από κάποιον έξω από εμάς. Ξεκινάει από μέσα μας.
Δεν πρέπει να τα απαιτούμε από τους Αδελφούς και τις Αδελφές μας, δεν μπορούμε να τους "εκβιάζουμε" και να τους εγκλωβίζουμε σε ένα θέατρο ελέγχου, προκειμένου να εφησυχαστούμε.
Ας μη μολύνουμε κι άλλο το Διάστημα με σκεπτομορφές Ζήλιας και Κτητικότητας. Γιατί αυτές οι σκεπτομορφές, είναι δηλητηριώδεις.
Δηλητηριώδεις τόσο για τους γύρω μας, όσο και για εμάς τους ίδιους.
Γι' αυτό λοιπόν, η ενασχόληση με την Αυτογνωσία μας και η γεμάτη Αγάπη αποδοχή της έννοιας της Μοναχικότητας, είναι τόσο σημαντικές και η αφετηρία όχι μόνο για αρμονικές και γεμάτες Αγνή Αγάπη σχέσεις με τους Αδελφούς και τις Αδελφές μας, αλλά και η αφετηρία των πάντων.
Namaste, αγαπημένοι μας Άνθρωποι ♥
Διαβάστε επίσης: Είμαστε Έτοιμοι για τον Πραγματικό Έρωτα;
